Surinaamse Schrijvers

FARAH-L

Ik ben Loraine Gallant en ik ben in Suriname bekend als schrijfster/dichteres. Ik leid een rustig maar zeer aangenaam leven. Om precies te zijn: ik geniet er op mijn manier van. Ik ben geboren op 22 december 1969 op Moengo, een bauxietstadje in Marowijne. Ik heb daar een groot deel van mijn jeugd doorgebracht. Ik kom uit een gezin van 16 kinderen waarvan ik samen met met tweelingzus de jongste ben. Mijn vader was werkzaam bij de Suralco op mijn 13de pensioneerde hij, dus moesten wij verhuizen naar Paramaribo. Daar leerde ik pas een andere omgeving écht kennen.

Ik hou van de natuur en ik moet me er vrij in kunnen bewegen; Moengo leende zich er uitstekend voor. Paramaribo was voor mij toen een drukke stad.

Mijn liefde voor tekenen, ontwerpen van gebouwen en interieurs, het schilderen van landschappen heb nooit van mij kunnen afzetten.
Naast het schrijven en dichten verdiep ik mij ook graag in talen. Ik leid al 17 jaren een vegetarisch leven, waarin ik mij onbewust het mediteren heb eigen gemaakt.
Ik heb vele opleidingen genoten na mijn middelbare school opleiding (AMS).

Nu ben ik werkzaam bij Radio SRS als directie secretaresse, sportverslaggever en programmamaker.

Mijn liefde voor het schrijven begon op de middelbare school. Toen bezag ik het schrijven meer als een uitlaatklep, aangezien ik gedurende dat onderdeel van mijn leven een eenzame periode doormaakte. Naarmate de tijd verstreek bloeide in mij de drang om lezers te informeren over het geen zich in de wereld afspeelt. Het realistische waar wij dagelijks mee geconfronteerd kunnen worden.

Wel moet ik erbij zeggen dat ik op het MULO reeds 2 kinderverhalen had moeten schrijven in opdracht van de leerkracht Nederlands Indie verhalen werden mijn schrijverskwaliteiten ontdekt, maar ik liet het toen voor wat het was.

In augustus 1998 werd ik opgenomen binnen de Schrijvers Groep '77, die ik leerde kennen via de dichteres Helene Bonoo.
De Schrijvers Groep '77 werd toen geleid door de heer Eugene Wong Loi sing (Frits Wols). Van Frits Wols heb ik de kneepjes van het schrijven mogen leren, die ik dan ook gretig toepas. Al deze kneepjes zou ik zelf ook willen overbrengen aan serieus opkomende schrijvers.

Ik vind het een hele eer dat ik amper 5 jaar na mijn toetreding tot de Schrijvers Groep '77 Reeds wordt opgenomen binnen het bestuur als secretaris onder voorzittersschap van Ismene Krishnadath.

In Suriname heb ik wel een aantal presentaties gehad bij verschillende gelegenheden.
Wat ik heel jammer vind, is dat de jonge schrijvers moeilijk toegang wordt geboden tot presentaties in het buitenland. Die erkenning zit er moeilijk in.
Het gevoel bekruipt mij vaak dat de jonge dichters altijd jong zullen blijven en altijd zullen staan in de schaduw van diegenen die hun sporen reeds verdiend hebben. Maar ik ben blij dat dit niet wegneemt dat ik mij zal blijven geven voor het schrijven teneinde de lezers, in het bijzonder de jeugd, die informatie te verschaffen die van node is bij de ontwikkeling.

In mijn korte schrijvers loopbaan heb ik vaak werkjes kunnen publiceren. Naast korte publicaties via de krant en de radio heb ik mogen ervaren dat mijn kinderverhaal "Hoe Tariq de straat verliet", waarmee ik de derde plaats bezette van een kinderboeken festival in 1999, werd opgenomen in een bundel" Bertus Boefoe en andere verhalen".

Verder heb ik in Samenwerking met Judy Alexander en Brigitte Brown de gedichten bundel " VANDAAG" uitgebracht in april 2002.

In oktober 2003 presenteerde een groep van 8 schrijvers/dichters binnen de Schrijvers groep '77 de bundel CONSIDERATIONS".

De bundel een verzameling van gedichten en korte verhalen is geheel geschreven in het engels en is een initiatief van mij en Brigitte Brown.

De laatste 2 jaar hou ik mij ook wel bezig met het schrijven van songteksten, ik werk er nu serieus aan liederen te componeren en dat lukt aardig.