| |
| |
| | SURINAME  AFDELINGEN -
Geschiedenis - - Mariënburg
 terug
Bron: Dr. André Loor; Mariënburg 100 jaar.
 MARIËNBURG
In de geschiedenis van de kolonie Suriname is de grote landbouw al
tijd erg belangrijk geweest.
De tijd dat er meer clan 600 plantages waren in Suriname is echter al
lang voorbij en van de 200 suikerplantages die per jaar meer clan 20.000
ton suiker produceerden is er vandaag nog maar een over : de suikeronderneming Mariënburg.
Op 23 oktober 1982 herdacht Mariënburg het felt dat 100 jaar geleden
de suikerfabriek in bedrijf werd gesteld.
Een van de redenen waarom zoveel plantages het moesten opgeven was
het tekort aan arbeidskrachten.
Door de immigratie van contractarbeiders uit Brits-Indie en de oprichting van het Immigratiefonds
leek de aanvoer van voldoende arbeidskrachten echter verzekerd en de Nederlandse Handel maatschappij
besloot toen haar activiteiten in Suriname uit te breiden door de op
richting van een Centrale Suikerfabriek, naar het model van de Usines
Centrales op de Frans-Westindische eilanden, waarbij de planters hun
riet aan de fabriek leveren die voor de verwerking zorgt.
In 1880 kocht de N.H.M. de verlaten plantage Mariënburg en nog in
hetzelfde jaar werd begonnen met de werkzaamheden.
De bedoeling was dus om cultuur en productie te scheiden.
| Met de omliggende
suikerplantages werden contracten afgesloten voor levering van
suikerriet aan Mariënburg ter verwerking in de fabriek. Een gedeelte van de verkregen suiker zou aan de planters worden geleverd als betaling
voor het geleverde riet. Uit het overschot moest de fabriek haar kosten
betalen en haar winsten behalen. |
 |
Er werd een spoorweg van 12 km aangelegd
die de suikerplantages, Voorburg, Zoelen, A la Bonheur, Visserszorg
en Alkmaar, verbond met de Centraal Fabriek op Mariënburg.
De terreinen waar de fabriek zou verrijzen, werden ingepolderd en geegaliseerd.
Aan de rivier werden de magazijnen gebouwd. Hier vandaan
liep een spoorweg landinwaarts naar de fabriek. In vier scheepsladingen
werden de nodige machineriëen aangevoerd.
De stille, verlaten plantage, waar kort geleden slechts ondoordringbare
oerwoud was, werd een plek van grote bedrijvigheid.
 Fabriekshal |
De fabriek werd gebouwd op ongeveer 1500 meter van de rivier. Behalve
het hoofdgebouw vond men er nog de stijlerij waar de rum bereid
werd en de werkplaats met onder andere een stoomhoutzaagmolen.
Al deze gebouwen waren opgetrokken van ijzer. |
| Naast deze gebouwen stonden de woningen voor de direkteur, voor het
verdere personeel en voor de immigranten, een hospitaal en een Chinesewinkel.'s Nachts werd het terrein electrisch verlicht.
Mariënburg werd daarmee de eerste plaats in Suriname met electrisch licht ! |
Ziekenzaal |
Mariënburg werd ook de eerste plaats in Suriname met een spoorweg.
Deze verbond de fabriek met het magazijn aan de rivier en met de plantages
in oostelijke en westelijke richting die riet zouden leveren aan
Mariënburg.
Op vier plaatsen kon het riet met kranen in de spoorwagens worden geladen
voor vervoer naar de fabriek. Daar werd het riet gewogen op
weegbruggen, waarna een deel door de cane-carrier in de molen werd
gebracht.
 Fabriek omstreeks 1900 |
De rest werd opgeslagen om 's nachts als er geen aanvoer was,
de molen te voeden. De fabriek was voor zijn tijd erg modern. Zo had men er b.v. de dubbele
persing, waarbij het riet na in de eerste molen te zijn vermalen direct
naar een tweede molen ging. Daardoor werd nog een belangrijke hoeveelheid
sap verkregen die anders verloren zou gaan. |
|
 naar boven
 Ontwerp © Webteam Suriname - Afdeling Suriname - Zwartenhovenbrugstraat - Paramaribo - Last update:
| |
|
| | |
